NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
6 - (1648) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة.
حدثنا
عبدالأعلى عن
هشام، عن
الحسن، عن
عبدالرحمن بن
سمرة. قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم (لا
تحلفوا بالطواغي
ولا
بآبائكم).
[ش
(بالطواغي)
قال أهل اللغة
والغريب:
الطواغي هي
الأصنام.
واحدها طاغية.
ومنه: هذه
طاغية دوس أي
صنمهم
ومعبودهم. سمي
باسم المصدر
لطغيان الكفار
بعبادته،
لأنه سبب
طغيانهم
وكفرهم. وكل
ما جاوز الحد
في تعظيم أو
غيره فقد طغى.
فالطغيان
المجاوزة
للحد. ومنه
قوله تعالى: {لما
طغى الماء}. أي
جاوز الحد.
وقيل يجوز أن
يكون المراد
بالطواغي هنا
من طغى من
الكفار وجاوز
القدر
المعتاد في
الشر. وهم
عظماؤهم].
{6}
Bize Ebû Bekir b. Ebî
Şeybe rivayet etti. (Dediki): Bize Abdülâlâ, Hişâm'dan, o da Hasen'den, o da
Abdurrahman b. Semûra'dan naklen rivayet etti. Şöyle demiş: Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Putlara ve babalarınıza
yemin etmeyin!» buyurdular.
İzah:
Bu hadîs dahî putlara
yeminden nehî hususunda bundan önceki gibidir. Lügat ulemâsının beyanlarına
göre tavâğî; tâgıyenin cem'i olup putlar demektir. Kâfirler putlara tapmakta
azgınlık gösterdikleri için ma'bûdları ismi masdarla adlandırılmıştır. Bu
kelimenin aslı olan tuğyan: Haddi tecâvüz etmek mânâsına gelir.
Müslim'den başkaları bu
hadîsteki «tavâğî» kelimesini «tavâ-ğît» şeklinde rivayet etmişlerdir. Tâgût:
Put demektir; bâzan şeytan mânâsında da kullanılır. Bu takdirde müfredi, cem'i,
müzekkeri ve müennesi hep bir şekilde gelir.
Bâzıları buradaki
putlardan murad kâfirlerin azgınları yâni büyükleri olabileceğini
söylemişlerdir.